De code gekraakt

Ik ben nu ruim een jaar aan het werk als POH bij een gezellige en kleinschalige dorpspraktijk. In het begin was het voor zowel patiënten als mij aftasten. De vorige POH kenden ze immers al een tijdje en nu had ik, een nieuw gezicht, het ineens van haar overgenomen.   

Ik heb in het begin dan ook best wat tijd gestoken in het kennismaken met de patiënten. Daardoor liep ik zelfs wat achter met de voetcontroles, want een band opbouwen en de patiënten terug laten komen voor hun controles vond ik belangrijker.   

Eén van die patiënten is een man die nogal nors overkomt. Bij binnenkomst gaat hij direct in een passieve houding zitten, met de armen over elkaar. Hij haalt zijn schouders vaak op en reageert ongeïnteresseerd. Bij het doornemen van de lab uitslagen zegt hij standaard ‘zegt me allemaal niks’. Maar na ruim een jaar werkzaam in de praktijk, heb ik dan eindelijk de code gekraakt! Natuurlijk niet letterlijk, maar zo voelde het wel. Meneer vertelde wat over wandelen en ik vroeg of hij dat alleen deed. Ineens gingen zijn armen wat minder strak om zich heen. Hij begon te vertellen over zijn hond waar hij meerdere keren per dag mee wandelt en laat ‘honden’ nou net mijn favoriete gespreksonderwerp zijn!   

Zo hadden we tijdens de voetcontrole warempel een leuk gesprek over het ras van zijn hond. Aan het einde van het consult nam meneer tot mijn verbazing advies van mij aan over een medicatie aanpassing. Voor mij was dit een belangrijke les dat ik een vertrouwensband niet kan afdwingen. Dat heeft bij sommige mensen meer tijd nodig, natuurlijk met een reden. Een klein persoonlijk gesprek zorgde voor een stukje verbinding, wat de zorg ook weer ten goede komt.  
 

Soebira Corné 

Soebira Corné is werkzaam als praktijkondersteuner bij huisartsenpraktijk Asperen via Star-shl.