Stink voeten
Vorige week heb ik een nascholing van de podotherapeut gevolgd, dus ik begin vanmorgen enthousiast aan de voetcontrole van een diabeet. “U mag uw schoenen en sokken uittrekken en even op de onderzoeksbank gaan liggen”, zeg ik. Ondertussen was ik mijn handen en pak de verschillende attributen voor het voetonderzoek.
O jee, ik ruik het al. Deze sokken zijn vanmorgen niet schoon aangetrokken. Een zuur luchtje verspreidt zich door de spreekkamer en ik probeer mijn neus maar een beetje dicht te houden. “Ik wist niet dat het alweer tijd was voor dit onderzoek”, zegt meneer alsof hij mijn gedachten kan lezen. “Ik heb mijn voeten vanmorgen niet gewassen hoor!”.
De inmiddels tevoorschijn gekomen voeten bekijk ik secuur. Ze ruiken niet alleen onfris, ze zien er ook niet goed uit. Diverse drukplekjes en (te) lange schimmelnagels vallen mij direct op. En als ik de klamme bezwete voeten optil zie ik een behoorlijke hoeveelheid eelt op de hielen.
Ik stel vragen over de persoonlijke voetverzorging en het verbaast mij natuurlijk niet dat meneer hier weinig aan doet. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik er de laatste jaren slecht bij kan door mijn rugklachten”. Ook vertelt meneer dat hij last heeI van gevoelloosheid onder zijn voeten. Ik test met het monofilament de sensibiliteit en dit is inderdaad afwijkend.
Wanneer meneer zijn sokken en schoenen weer aangetrokken heeft en aan het bureau plaats neemt, geef ik hem voorlichting. Ik vertel over het risico van het ontstaan van een diabetische voet, geef tips over een juiste voethygiëne en passend schoeisel. Uiteindelijk loopt meneer de spreekkamer uit met een verwijzing naar de podotherapeut en pedicure.
En ik zet even het raam open om te luchten…
Mandy Varkevisser