Strak in het vel

“Zo, jij zit ook weer strak in het vel”, zegt een patiënt als hij ’s morgens vroeg de spreekkamer binnenloopt. Ik heb eigenlijk altijd wel mijn woordje klaar, maar nu weet ik even niet wat ik zeggen moet. Maar dat hoeft ook niet, want meneer vervolgt: “Paar kilootjes afgevallen? Ja hoor, ik zie het duidelijk.”

Met het grootste deel van mijn patiënten heb ik al bijna twaalf jaar contact. De band die ik met hen heb opgebouwd, vind ik enorm belangrijk. Soms is het wel oppassen dat het niet té joviaal wordt.

Een vertrouwensband opbouwen kost tijd. Het is fijn om te merken dat mensen zich door het voeren van vele gesprekken vrij voelen om dingen aan je te vertellen. Patiënten kunnen van alles aan de praktijkondersteuner kwijt: angst voor ziekte, financiële problematiek, geheugenverlies bij een partner, andere problemen in de relationele sfeer of de echte reden waarom leefstijlverandering niet lukt.

Wat betreft dat laatste probeer ik tijdens de consulten ook mezelf te blijven. Door niet alleen de wijsneus te zijn, die gaat vertellen hoe het moet op leefstijlgebied. Maar soms ook heel menselijk toegeven dat het mij ook niet altijd lukt om niet te snoepen of dat het sporten er bij mij ook weleens inschiet in drukke tijden.

De keerzijde is dat een enkeling mij op mijn gewicht beoordeelt of bij de kwartaalcontrole wil weten hoe het míj vergaan is de afgelopen tijd met de gezonde leefstijl. En dat is nou weer net niet wat ik wil.
Enerzijds is er dus die vertrouwensband, anderzijds het grenzen stellen richting mijn patiënt. Het is een dun lijntje.

“Oké, meneer de praktijkondersteuner” zeg ik, “nu is het uw beurt om op de weegschaal te gaan”.

Mandy Varkevisser