Verliefd

Vandaag komt er een gezellige dame op mijn spreekuur. Ze is al 84 jaar, maar staat positief in het leven. Dat was acht jaar geleden wel anders… Toen maakte zij een zware depressie door. Ook kreeg ze een hartinfarct en kort daarna stierf haar man. Mevrouw kon maar moeilijk wennen alleen. Het was écht een verdrietige periode. Gelukkig is het tij gekeerd, dankzij medicatie en gesprekken bij de poh-ggz. Het gaat nu weer goed met haar. En de lichamelijke gezondheid is ook stabiel.

Mevrouw komt voor secundaire preventie van hart- en vaatziekten op het spreekuur. Ik laat jaarlijks bloedprikken. Met haar leefstijl zit het wel goed. Sinds het doorgemaakte infarct beweegt mevrouw bewuster. Ze komt zeker aan de norm van dertig minuten bewegen per dag. Ook is zij gestopt met roken. Ik kom tijdens de consulten haast zelf niet aan het woord, want mevrouw kletst altijd honderduit over wat ze meegemaakt heeft. Vandaag ook: “Ik ben vanmorgen al vroeg naar de supermarkt geweest en ga vanmiddag naar het zanguurtje in het wijkgebouw. En ik heb weer een groepsreis geboekt. Leuk he?”

Het positieve in mevrouw maakt mij vrolijk, merk ik. Ik luister naar haar verhalen en complimenteer haar met hoe ze er vandaag uitziet. Mevrouw straalt, ze draagt fleurige kleding en lippenstift. Gelukkig vind ik even een moment om rustig de controles te doen. Terwijl ik de band van de bloeddrukmeter oppomp, zegt mevrouw plots: “Ik ben trouwens verliefd. Ik heb een vriend!” Ze giechelt als een jonge meid: “Oh, nu is zeker mijn bloeddruk te hoog?” Inderdaad, dat was te verwachten!

Na een paar minuten verplicht stilte meet ik nog eens: de bloeddruk is weer gedaald. Met blosjes op de wangen verlaat mevrouw de spreekkamer. Op naar het zanguurtje met haar nieuwe vriend!

Mandy Varkevisser