Visite

Afgelopen week kwam een dame van eind tachtig voor controle van de bloeddruk op het spreekuur. Ze klaagde over duizeligheid en vermoeidheid. Dat vond ik niet zo gek, want haar bloeddruk was erg laag. In overleg met de huisarts besloot ik wat medicatie te minderen.

Vandaag bel ik mevrouw om deze medicatiewijziging door te geven. Ze geeft aan dat ze net een nieuwe baxterrol heeft gekregen. Stap voor stap probeer ik uit te leggen hoe ze het tabletje kan herkennen, zodat ze deze zelf uit de baxterzakjes kan halen. Ik merk al gauw dat dit niet werkt: “Is het dat kleine pilletje?” en “Wát zeg je?!”.

Voordat er ongelukken gebeuren besluit ik daarom vandaag even langs te fietsen om goede uitleg te geven. Ik ben toch in de buurt met mijn visiteronde. Mevrouw doet met een blij gezicht de deur open. “Leuk, dat je een visite komt doen!”

De televisie staat hard aan. Ik vraag of deze even uit mag, zodat we elkaar goed kunnen verstaan. De baxterrol ligt al klaar op de tafel. Ik vraag mevrouw een schaar en plakband te zoeken. Het is even een priegelwerk, maar uiteindelijk heb ik mevrouw geholpen de tabletjes uit de baxter te halen. Ze gaat de komende weken haar klachten monitoren en hoopt gauw duizelig en vermoeid te zijn.

Als ik weer op sta en mijn jas aan doe, vraagt mevrouw: ‘Wil je geen thee dan?’. Ik vertel dat ik weer terug moet naar de huisartsenpraktijk. Mevrouw kijkt hierop heel verbaasd en zegt: ‘O, ben je vandaag aan het werk dan? Je zei toch dat je op visite kwam?’. In mezelf moet ik even lachen en leg haar uit waarom het geen theevisite, maar een werkvisite is. Ik vind mijn werk heel leuk en het is heus een stukje roeping om naar de medemens om te zien, maar om deze werkzaamheden op mijn vrije dag te doen gaat mij toch wat ver…

Mandy Varkevisser

Mandy Varkevisser is werkzaam als praktijkondersteuner in een huisartsenpraktijk in Katwijk. Zij is een van de bloggers van de NVvPO die verhalen deelt uit de praktijk.